Pewnie część naszych czytelników już wychwyciła to na stronach internetowych. Od kilku dni posługujemy się nowym logo oraz pełną nazwą naszego Stowarzyszenia.

Nazywamy się: Stowarzyszenie Historyczne „Dębosz”, a logo prezentujemy poniżej. Otrzymujemy pytania skąd taka właśnie nazwa? Po długich dyskusjach, biorąc pod uwagę nasze gminne uwarunkowania, zdecydowaliśmy się na tę nazwę. Przez gminę Rymań przepływa rzeka Dębosznica, ponadto nad jeziorem Popiel mamy piękny, ponad 650 letni dąb Bogusław. Stąd ta nazwa z dębem w tle.

Mamy butony do przypięcia np. na marynarkę, mamy naklejki, które będziemy mieli przyklejone na samochodach, mamy też koszulki dla naszej grupy poszukiwawczej, na których również widnieje nasze logo  ( dziękuję kol. Andrzejowi za prezentację koszulki do zdjęć). Logo, którego projekt zaprojektował nasz członek Arek Trybuchowski, za co mu składamy serdeczne podziękowanie.

Wszystko to ma służyć popularyzacji naszych działań oraz reklamowania naszej gminy. Mamy też nadzieję, że i nazwa i logo naszego Stowarzyszenia Historycznego zostanie zaakceptowana przez ogół mieszkańców gminy Rymań, a my będziemy bardziej rozpoznawalni.

W sali wiejskiej w Gorawinie, rada sołecka przy współudziale KGW i OSP zorganizowała wspólne spotkanie oraz słodki poczęstunek dla pań. Były życzenia od sołtysa miejscowości p. Jana Pastucha oraz Wójta Gminy p. Mirosława Terleckiego. Zgromadzeni panowie odśpiewali gromkie „sto lat”. Nie zabrakło symbolicznego kwiatka i słodkiego upominku od organizatorów spotkania oraz czekolady od Wójta Gminy. Było miło i przyjemnie, a „pogaduszki” przy kawie, herbacie, lampce szampana i dobrym cieście były dopełnieniem tego spotkania. Ciasta oczywiście, osobiście upiekli panowie z Gorawina, a „wisienką na torcie” był właśnie piękny tort ufundowany przez piekarnię p. Pawła Makarewicza z Rymania.

Mieszkańcy Gorawina pamiętali też o Dniu Mężczyzny i Dniu Sołtysa składając obecnym panom i J. Pastuchowi życzenia. Sołtys miejscowości otrzymał piękny kwiat, a panie również odśpiewały sto lat dla wszystkich panów.

Na zakończenie chciałbym zaznaczyć, że obecni na sali panowie z miejscowej OSP wyglądali w swoich galowych strojach wspaniale, co niezmiernie podobało się paniom.

Po poprzednim artykule odnośnie zajęcia Rymania (niemieckiego Roman)  przez Rosjan, otrzymałem wiele pytań, jak to wyglądało i czy Niemcy w naszych miejscowościach się bronili. W niektórych miejscowościach były zorganizowane oddziały Volkssturmu, wybuchały też strzelaniny, ale w większości Rosjanie zajmowali te miejscowości bez wielkiego oporu. Poniżej przytaczam wspomnienia z tego okresu napisane przez uciekających Niemców oraz piszę też o tragedii rodzinnej, jaka wydarzyła się w Gervin (Gorawinie). Podziękowania składam p. Markowi Oleksiewiczowi za udostępnienie materiałów do tego opracowania, ze strony http://www.rymandawniej.h2g.pl/.

                                                                       Tadeusz Dach

1.    "O ostatnich dniach w Rymaniu i ucieczce na zachód 1944/1945" ("Über die letzten Tage in Roman und die Flucht in den Westen 1944/1945")

Wspomnienia Gabriele von Dewitz ze strony www.von-dewitz.eu.

Tłumaczenie dla strony "Rymań i okolice dawniej" - p. Karolina Feret.

"Nie uczono mnie uciekać" cyt. Gabriele von Dewitz