Gorawino było zawsze miejscowością tętniącą życiem. Leżąc na trasie z Kołobrzegu do Szczecina i Rymania wieś dość szybko się rozwijała. Założona była w średniowieczu, z kościołem znajdującym się na placu w środku wsi. Plac ten zwany trójkątnym, leżący na rozwidleniu dróg (ten układ zachował się do dziś)  spełniał bardzo ważna rolę. Odbywały się tu wszelkie wiejskie uroczystości np. defilady, ćwiczenia strażackie, przedstawienia z drzewem majowym itp.

            Gorawino było głównie wsią rolniczą, ale też wiele osób prowadziło, jak to byśmy dziś nazwali, działalność gospodarczą. Ilość tych osób zmieniała się oczywiście i była różna w różnych latach, ale w okresie między wojennym  byli to :

-  piekarze (Otto Borns, Herbert Timm),

-  rymarz ( Erich Rubensam),

-  karczmarz (Otto Brötzmann 1937, Hubert Brötzmann 1941),

-  kowale ( Friedrich Pommerening 1937,   Herman Radloff 1941),

- krawcy ( Erna Dettmer 1937, Paul Braun, Friedrich Schulz 1941),

- szewcy (Otto Kirchoff, Alwin Wolf),

- stolarz  ( Willi Klug),

- kołodziej ( Hugo Henke),

- sklepy ( Willi Brötzman, Otto Brötzmann, Herbert Timm),

- kupiec (Ferdynand Hoppe 1937- handel towarami materiałowymi, Reinhard Radmer

  handel bydłem),

- młynarze (Karol Berling 1882-1890, Müller Genz, Sohrweide od 1919-1936, Kurt Sohrweide 1936-1945) ,

- akuszerka (Maria Teich),

- lekarz (dr Reifferscheid w Rymaniu – Roman),

Ponadto we wsi funkcjonowała:

- mleczarnia,

- poczta,

- rolnicza kasa oszczędności i pożyczek,

- dobrowolna straż pożarna.

Pieczęć gminy Gorawino.

            Stanowisko burmistrza pełniły osoby z wyboru. Przed I wojną światową był nim Herman Kohler, w 1922 roku Heinrich Hellen, później Ernest Leß, a w1937 roku rolnik Max Ernest. Ostatnim burmistrzem był Paul Saltzsieder.

            W Gorawinie działało kilka związków. Najważniejszym był skupiający dawnych żołnierzy Związek Wojenny i Związek Strzelecki. Prężnie też działał związek sportowy. Sport, obyczaje i życie towarzyskie odgrywały dużą rolę dla mieszkańców wsi. Należy pamiętać, że w ówczesnym czasie nie było przecież telewizji, komputerów itp.

Przytoczmy tu słowa zapisane w kronice miejscowości „Gemeinde Gervin” pisanej przez Heinza Raascha, cyt:

„…Letnie święto Związku Wojennego było zawsze dużym wydarzeniem. Począwszy od wstąpienia do gospody, w której grała orkiestra dęta, impreza przenosiła się dalej do Hedbergu. Dla mężczyzn odbywały się tam zawody w strzelaniu, podobnie dla młodzieży. Kobiety zadawalały się strącaniem ptaków. Wieczorem odbywały się tańce przy tej samej muzyce. Do Związku Strzeleckiego zapraszano kilka wiosek i tam świętowano dalej.

Inaczej było podczas świeta sportu i gimnastyki. Latem na boisku sportowym nad Uckerbach odbywały się zawody sportowe z sąsiednimi wioskami Sternin (Starninem)  i Jarchow (Jarkowem). Zima natomiast w gospodzie w Saal rozpoczynały się ćwiczenia gimnastyczne, zakończone tańcami.

Popołudnia niedzielne były dla rolników dniem gry w Doppelkopfa. Spotkania odbywały się u naszego handlarza Ferdynanda Hoppe. Od południa do czasu karmienia bydła, często również później, grano w „młodego skata” w gospodzie Otto Brötzmanna, a młodzież spędzała czas u kupca Willego Brötzmanna grając w Schafskopf…

            Szczególne znaczenie miała uroczystość związana z drzewem majowym. Wieniec majowy umieszczano na wysokim, płaskim maszcie. Takie drzewo majowe pilnowane było przez całą noc, przez młodzież, aby nikt go nie ukradł. Jeśli zostało jednak skradzione, wówczas gmina musiała wkupić się w łaski tych, który je zdobyli, fundując im piwo”.

            Ponadto w miejscowości działał chór mieszany, odbywały się inscenizacje teatralne. Przy kościele działał również chór, żona pastora  założyła „grupę Ewangelickiej Pomocy kobietom” oraz „Związek Panieński”.

    II wojna światowa zmieniła to wszystko.

Opracował Tadeusz Dach na podstawie:

 Das Kolberger Land - Manfred Vollack, 1999

. Cytat z  kroniki  "Gemeinde Gervin" pisanej przez Heinza Raascha, z tego samego tekstu.