Gdy umiera ktoś, kogo lubimy, kochamy i szanujemy, wtedy również umiera cząstka nas samych.

Niech pocieszeniem będzie stwierdzenie, że nie musisz już walczyć z chorobą, nie cierpisz, nie leżysz pod kroplówką na szpitalnym łóżku. I choć wiedzieliśmy o Twojej chorobie, to jednak śmierć Twoja zaskoczyła i zasmuciła nas wszystkich, bo byłeś wyjątkową osobą.

Według sentencji Jana Pawła II: życie jest jak morska podróż. Wyjeżdżamy żegnając się i płacząc z powodu oddalenia od drogich nam osób, ale oto, kiedy przybijemy do drugiego brzegu, są tam inne osoby, które stoją już w porcie i na nas czekają.”

I tak, wśród oczekującej na Ciebie tam, na tym drugim brzegu rodziny, są też nasi klubowicze. To świętej pamięci: Marian, Aleksander, Irenka i Władysław. Pamięć o Tobie i o pozostałych zmarłych pozostanie żywa na zawsze w naszych sercach. Tworzycie już tam mini Klub „Niebiańskich Aniołów”. Kiedyś i my do Was dołączymy…

Przychodząc na cmentarz, w to miejsce otoczone atmosferą dostojnego smutku i powagi, gdzie będziemy oddawać cześć naszym najbliższym, pamiętajmy, by zapalić znicz na grobie Osoby, z którą za życia łączyło nas tak wiele.

Nie zapomnimy o Tobie drogi przyjacielu.

Spoczywaj w pokoju."

Zdjęcia: Jola i Tadeusz Dach