Członkowie Klubu Seniora "Pod Aniołami" pożegnali

na cmentarzu w Rymaniu swoją koleżankę Bernardę Kraszewską.

Śmierć jest jednym z elementów życia, tylko dlaczego tak trudno się z nią pogodzić?

Takie chwile zmuszają nas do refleksji i wspomnień o tych, którzy odeszli. ,, Spieszmy

 się kochać ludzi, tak szybko odchodzą…” pięknie pisał ks. Jan Twardowski, jak

 niezwykle ważne są te słowa...

Poniżej słowa „ostatniego pożegnania”, odczytanego na cmentarzu.

Treść i zdjęcia: Jola i Tadeusz Dach

„Droga Asiu!

W imieniu Klubu Seniora „Pod Aniołami” z Rymania, przyszliśmy tu, aby

towarzyszyć Ci w ostatniej drodze.

Asiu, tak się do Ciebie zawsze zwracaliśmy i tak Cię zapamiętamy. Ze czcią

pochylamy dziś głowy nad Twoją mogiłą. Wielu z zebranych tu, znało Cię od lat, inni

zaś z rymańskiego Klubu Seniora. Byłaś cudowną, godną naśladowania matką i

babcią. W swoim zapracowanym i pełnym obowiązków życiu, znajdowałaś jeszcze

czas, by spotykać się z nami w Klubie Seniora „Pod Aniołami”. Tu dałaś się nam

poznać, jako miła i serdeczna osoba. Lubiłaś spotykać się z nami i czynnie

uczestniczyłaś w życiu Klubu Seniora. Chętnie dotrzymywałaś nam towarzystwa w

eskapadach wycieczkowych. Pamiętam, jak mówiłaś, że Twoim marzeniem było

odwiedzenie takich miejscowości jak Lourdes, Santiago de Compostella, Fatima, czy

La Salette i udało Ci się to spełnić. Mamy po Tobie wiele pamiątek. To zdjęcia i

filmy, z naszych współnych działań, Twoich występów na scenie, recytacji wierszy,

czy też występów w kabarecie seniorów. W pamięć zapadło nam wszystkim, jak w jednym z kabaretów wyganiałaś miotłą wójta...

Zapamiętamy Cię jako osobę niezwykle życzliwą, zawsze uśmiechniętą i nad wyraz skromną.

Gdy umiera ktoś, kogo lubimy, kochamy i szanujemy, wtedy również umiera cząstka nas samych.

Niech pocieszeniem będzie stwierdzenie, że nie musisz już walczyć z chorobą, nie

cierpisz, nie leżysz pod kroplówką na szpitalnym łóżku. I choć wiedzieliśmy o Twojej

chorobie, to jednak śmierć Twoja zaskoczyła i zasmuciła nas wszystkich, bo byłaś wyjątkową osobą.

Według sentencji Jana Pawła II „Życie jest jak morska podróż. Wyjeżdżamy żegnając

się i płacząc z powodu oddalenia od drogich nam osób, ale oto, kiedy przybijemy do

drugiego brzegu, są tam inne osoby, które stoją już w porcie i na nas czekają.”

I tak, wśród oczekującej na Ciebie tam, na tym drugim brzegu rodziny, są też nasi

klubowicze. To świętej pamięci: Marian, Aleksander, Irenka, Władysław, Roman,

Irmina, Gustaw i Bronek. Pamięć o Tobie i o pozostałych zmarłych pozostanie żywa

na zawsze w naszych sercach. Tworzycie już tam mini Klub, jak Ich kiedyś

nazwaliśmy, „Niebiańskich Aniołów”. Kiedyś i my do Was dołączymy…

Przychodząc na cmentarz, w to miejsce otoczone atmosferą dostojnego smutku i

powagi, gdzie będziemy oddawać cześć naszym najbliższym, będziemy pamiętać, by

zapalić znicz i na Twoim grobie, Osoby, z którą za życia łączyło nas tak wiele.

Nie zapomnimy Asiu o Tobie. Spoczywaj w pokoju."