Witam po przerwie miłośników spędzania czasu w lesie .

Widzę, że mój poprzedni artykuł wzbudził spore zainteresowanie. Cieszy mnie to ogromnie i dlatego pozwoliłem sobie na kontynuacje cyklu :

„Grzyby ,co gdzie i kiedy” cz.2.

Skończyliśmy drodzy Państwo na sierpniu ,czyli miesiącu kurek i prawdziwków. To miesiąc szczególny – nie tylko w lesie jak i na polach. Kończą się żniwa i ciężka praca z tym związana. Zaczynają kwitnąć wrzosy – pięknie pachnące wrześniowe rośliny. Zaczyna unosić się babie lato…. kasztanowce już porzuciły swoje liście. Dni ciepłe, noce już chłodne, bo przecież od Hanki wieczory…

Te ciepłe dni to nic innego jak czas wzrostu runa leśnego jak jagody czy maliny leśne, ale przede wszystkim grzyby.  W tym okresie musimy już myśleć bardzo poważnie nad wyjazdami do lasu – dlaczego ??? Bo inni wyzbierają już rosnące, czekające na suszenie grzyby. A możemy już zbierać w okolicach Leśniczówki Gorawino borowiki szlachetne jak i koźlarze . To grzyby bardzo cenione przez grzybiarzy i restauratorów . Nie będę wspominał, że zupa z borowików to istny majstersztyk w kuchni. Suszony koźlarz to podstawa pysznej postnej zupy na Wigilię. Pojawiają się podgrzybki brązowe i zajączki, które z czystym sumieniem powiedzieć mogę są na wyciągnięcie dłoni w otulinie jeziora Kamienica ( Dargocice ) a zwłaszcza blisko leśniczówki.  Jeżeli ktoś ma ochotę na rydze to polecam okolice Państwa Lisiewicz, tam można trafić na piękne okazy i uwaga w małych laskach lubią tam „ mieszkać” kanie.

Idąc dalej, mijamy wolnym krokiem wrzesień i zatrzymujemy się w zimnych miesiącach. Problem ze zbieraniem pojawia się tylko, gdy śnieg pokryje poszycie. Jeżeli tak nie stanie, to z powodzeniem polecam wycieczkę do lasu z koszykiem oczywiście. Tu proszę nastawić się na gąski ( zielonki i siwki). Nie znam lepszego miejsca na nie jak okolice jeziora Starnin jak i lasy blisko Grądu. Gąski marynowane to istna delicja kulinarna. Oczywiście przestrzegam przed gąską tygrysią, którą początkujący zbieracze mylą z siwką. Dla mnie duszone grzyby w śmietanie to opieńki. Uwielbiam ich smak i zapach. Są tak aromatyczne i mają nutkę drzewa w sobie, że owa potrawa to miód na moje serce. Opieńki ( miodówka) można z powodzeniem zbierać w lasach liściastych lub mieszanych. Rosną jak każdy wie na pieńkach, próchnie lub na ściółce, przeważnie w dużych skupiskach. Takie lasy znajdowały się w okolicach parkingu leśnego w stronę Rymania. Teraz ten las uległ wycince i jest ich tam mało. Jeżeli chcemy to weźmy rower i pojedźmy do małego mieszanego lasku między Drozdówkiem a Drozdowem. Tam w dole są jeszcze miejsca gdzie możemy je spotkać. Zdradzę jeszcze jedną lokalizację  - to okolice miejscowości  Smokęcina. Każdy z nas wie, że w lasach w okolicy Charzyna były toczone zaciekłe walki z najeźdźcą niemieckim i wiemy także, że było tam lotnisko polowe. Owe pozostałości są jeszcze do zauważenia jak będziemy chodzić za podgrzybkami a jest ich sporo. Podobno koło fermy lisów jest wysyp czarnych łebków ( podgrzybek z czarnym kapeluszem).  Oczywiście polecam byłe wojskowe tereny w lasach Skrzydłowa i Rzesznikowa .

Nie zapominajmy, że to okres przymrozków, więc jakość grzyba jest już mniejsza co przekuwa się na smak i aromat. Pamiętajmy też, że zostawiając po sobie niezniszczoną grzybnie przyroda nam odpłaci na następny rok wysypem grzybów. To, jaką wizytówkę zostawiamy w lesie świadczy to tylko o nas. Zatem nie zanieczyszczajmy lasów, sprzątajmy po sobie i po innych.

Na grzyby jesienią warto mieć cieplejsze ubrania i jakąś narzutę przeciwdeszczową. To już okres, kiedy pogoda jest kapryśna . Nie zapomnijmy o gorącej herbacie w termosie i kanapkach – nigdy tak się nie jest głodny jak na świeżym powietrzu.

Z grzybiarskim pozdrowieniem

Paweł

zdjęcia: Aga i Andrzej, T.Dach