Jest to artykuł z 2008 roku, rozszerzony o nowe informacje oraz zdjęcia.
 Okres do końca II wojny światowej
Pierwsza pisana informacja o istnieniu wsi Gorawino z 1224 roku( a właściwie Jerowino), pochodziła z dokumentu "Norbertanki", dotyczącego powołania do życia nowego klasztoru w Trzebiatowie przez księżną pomorską Anastazję. W dokumencie tym, księżna przekazuje spod władania młodego jeszcze wówczas klasztoru w Białobokach ( niem. Belbuck), w posiadanie żeńskiego klasztoru Norbertanek, szereg miejscowości, w tym również Gorawino. Należy założyć ( nie mamy na ten temat żadnych dokumentów ), że już w tym czasie musiał także istnieć jakiś kościółek w Gorawinie. W roku 1291, po raz pierwszy napisano, że w Gorawinie istnieje parafia („parochia Ghoravin”). Stało się to przy okazji stworzenia dokumentu, odnośnie wydzielenia granicy i podziału między terenami, podległymi biskupowi w Kamieniu Pomorskim (niem. Cammin), a kapituły katedralnej w Kołobrzegu. Gorawino było tam wykazane, jako miejscowość, mająca swój kościół parafialny.  Kościół w okresie międzywojennym Również prof. Ślaski w swoim opracowaniu ( „Dzieje ziemi kołobrzeskiej do czasów jej germanizacji”) podaje, że już w XIII wieku w Gorawinie był kościół. Przez kilka następnych wieków parafia w Gorawinie przechodziła kilkakrotnie we władanie Trzebiatowa, Gryfic lub Kołobrzegu. W początkach reformacji (1535) Gorawino było w posiadaniu rodu Manteufflów z Kiełpina, a kościół i parafia podlegały pod Gryfice. W 1540 roku ustalano podczas prowadzonych wizytacji, majątek pojedynczych kościołów, ich dochody i renty oraz stosunki pastoralne. Z tego okresu pochodzi informacja, która mówi, że parafia Gorawino wpłacała pieniądze na odbudowę kościoła św. Marii w Gryficach. W tym czasie wprowadzono nowa naukę Lutra na ziemiach leżących na Pomorzu, w tym w Gorawinie. Proboszczowie parafii ewangelickiej od czasu reformacji: 1594 - 1612 Bernhard Matthias 1615 - 1631 Michael Braunsberg 1631 - ? Joachim Gadebusch ok. 1657 Rudolphus Sohrweide 1662 – 1705 Friedrich Meyer 1706 – 1748 Josua Matthaus Hess 1749 – 1750 Ernst Christian Birkenstadt 1751 – 1761 Heinrich Gottlieb Ludwig 1763 – 1783 Johann Georg Friedrich Hartmann 1783 – 1808 Johann Gottfried Pricelius 1808 - 1813 Johann Wilhelm Christoph Heinrich 1813 – 1826 Franz Jacob Schramm 1826 - 1850 1850 - 1853 Ernst Anton Wilhelm Rudolf Vogel 1854 – 1873 August Theodor Klug 1874 - 1909 Georg Gustaw Julius Backe 1909 – 1946 Ernst Albert Backe  Kościół , pocz. XX wieku Na poczatku wojny trzydziestoletniej (1618 - 1648), kościół w Gorawinie został zniszczony i później odbudowany przez wspomnianego już Wilcke von Manteuffel w 1624 roku. Mógł zostać zniszczony w wyniku pożaru, o czym może świadczyć fakt, iż na ścianie wschodniej były nadpalone belki zewnętrzne. Na jednej z nich był napis „ Joachim Henkel – Haet mich gebauwet (zbudował mnie ) – Hans Meider Anno 1644”. Belka z tym napisem do dziś jest widoczna na ścianie kościoła. Był to budynek zbudowany z muru pruskiego ze spiczastą drewnianą wieżą, mieszczącą się od strony zachodniej.  Wnętrze kościoła przed 1945 r. Od pierwszych lat XVIII wieku kronikę kościoła i parafii prowadził pastor Hesser. Zawarł w niej wykaz rodzin mieszkających w poszczególnych miejscowościach parafii, w której mieszkało łącznie 219 osób (na poczatku XX wieku 1180) . W Gorawinie w owym czasie mieszkało 89 osób w 15 rodzinach: dwie rodziny o nazwisku Spaude, 2 rodziny Dettmer, 2 rodziny Schumacher, 1 rodzina Harrmann, 2 rodziny Behling. W Świeciu mieszkało 69 osób w jedenastu rodzinach: 1 rodzina Timm, 2 rodziny Gruchow, 4 rodziny Radtke, 1 rodzina Teig, 1 rodzina Grunwaldt. W Białokurach mieszkało 61 osób w dziesięciu rodzinach w tym 3 rodziny Hencke, 1 rodzina Bublitz. Ten sam pastor wspomina jak w jedną z sobót czerwcowych spadł ogromny grad, który zniszczył wszystko na polach. Ogłosił, to zresztą, jako dopust boży, a parafian zobligował do uczestnictwa w kolejnych modłach oraz składania ofiar na rzecz kościoła. Pierwsze księgi kościelne zostały założone w 1701 roku, jednak ani one ani też kronika kościoła nie zachowały się do czasów współczesnych. Budynek kościoła od momentu wybudowania, do drugiej połowy XIX wieku, praktycznie pozostał bez żadnych zmian w architekturze. Dopiero większe prace remontowe prowadzono pod koniec XIX wieku, o czym możemy się dowiedzieć z dokumentów znajdujacych się w Archiwum Państwowym w Koszalinie.  Ołtarz przed 1945 r.  Pieczęć parafii Gorawino Wewnątrz kościoła, z pierwszej połowy XVII wieku, a więc od początku powstania kościoła, była płaskorzeźba przy ołtarzu, balustrady galerii, stół chrzcielny stojący w wieży oraz resztki ambony. Na wieży mieściły się dwa dzwony (1880 r.). Większy z nich został ponownie odlany z powodu uszkodzenia, a później w czasie I wojny światowej został oddany w związku z nakazem władz i prawdopodobnie przelany na potrzeby wojenne. Mniejszy dzwon posiadał napis: „Henneke, MartenRheten, Marten Bublitz”. Obok tego napisu, na krzyżu umieszczonym na dzwonie, był napis „Płynąłem przez ogień, oblał mnie nim Ernst Kridewidt. Colberg 1693.”. Większy dzwon, w czasie I wojny światowej, został przez władze zabrany. W 1923 roku, ówczesny pastor Backe, sprowadził średniowieczny dzwon z Turyngii, który został również oddany na cele wojenne podczas II wojny światowej. W roku 1945 kołobrzeski superintendent Handtmann, przeniesiony do Flensburga, sprowadził tam dzwon, gdzie przetrwał wojnę. Obecnie znajduje się on w kościele pod wezwaniem Św. Marii, właśnie we Flensburgu. Parafia w Gorawinie w 1940 roku nadal obejmowała Białokury i Świecie bez Starego Dworu i Ziemi Mnichów (Monchchgrund), które należały do Dargosławia, a także trzy obejścia ze Starnina. Liczyła ok. 1220 osób i nie posiadała kościoła filialnego. Do 1818 r. parafia podlegała Synodowi w Trzebiatowie, a później kołobrzeskiemu okręgowi kościelnemu. Ziemia należąca do parafii w 1860 roku obejmowała ok. 82,5 ha i była wydzierżawiana (m. in. przez Otto Scheela). Stary cmentarz znajdował się wokół kościoła, a nowy od połowy XIX wieku był położony w północnej części miejscowości, przy drodze do Świecia. 11 maja 1923 roku odsłonięto zbudowany przy kościele pomnik ku czci ofiar poległych w I wojnie światowej. Wybudowany został ze składek mieszkańców Gorawina Świecia oraz Białokur przez firmę „Kruschke” z Kołobrzegu. Na pomniku widniała tablica z wykazem 60 osób, które zginęły w czasie tej wojny z terenu parafii.  Pomnik ku czci ofiar I wojny światowej  Ostatni pastor Ernst Albert Backe Ostatnim pastorem w Gorawinie był Ernst Albert Backe, syn poprzedniego pastora Georga GustavaJuliusa Backe. Urodził się on 26 stycznia 1872 roku i po ukończeniu w Kołobrzegu Gimnazjum Katedralnego zdał tam maturę w 1892 roku. Od 20.07.1902 roku został kaznodzieją pomocniczym w zakładach Kücken mühler w Szczecinie, potem w roku 1904 został wikarym w Űckermünde. Od dnia 1.10.1909 roku był kaznodzieją pomocniczym w Königsfeld, a od 1.10.1909 roku jako następca swojego ojca, został pastorem w Gorawinie. W lutym 1946 roku został on wraz z całą rodziną odesłany przez władze Polski do Niemiec. Zmarł w 1967 r, mając 95 lat. Opracowano na podstawie: - K. Ślaski, Dzieje ziemi kołobrzeskiej do czasów jej germanizacji, 1948 - M. Vollack, Das Kolberger Land. Seine Städte und Dorfer. Ein pommersches Heimatbuch, 1999, - informacji ze strony http://hennwald.npage.de/, - dokumentów z Archiwum Państwowego Koszalin |
