…bo moja ulica jest w sercu miasta!

W samym centrum Kołobrzegu przeniesiemy się w czasie na jedyny w Polsce festiwal młodej generacji – w atmosferę wolności i buntu , gdzie niecodzienne stroje i fryzury były czymś całkowicie naturalnym – będziemy częścią kolorowego święta w szarej rzeczywistości PRLu…

30 LAT

JAROCIŃSKIEGO

FESTIWALU

Zapraszamy na wernisaż

29 czerwca 2011r ( środa)

godzina 18.00

MUZEUM ORĘŻA POLSKIEGO

KOŁOBRZEG

ul. ppor Emilii Gierczak 5

Wystawa stanowi część projektu Spichlerz Polskiego Rocka, który realizuje Muzeum Regionalne w Jarocinie.

Jej premiera miała miejsce na jarocińskim rynku podczas jubileuszowej edycji "Jarocin Festiwal" w lipcu 2010 r. Obecnie wędruje po Polsce promując jarociński festiwal oraz powstający w mieście Spichlerz Polskiego Rocka.

Projekt przewiduje stworzenie w mieście stałej ekspozycji poświęconej ponad 30-letniej historii jarocińskich festiwali i historii polskiego rocka.  Mimo, że Jarocin utożsamiany jest z festiwalem, odwiedzający miasto turyści oraz fani rocka przybywający na kolejne edycje festiwalu nie znajdują miejsca, w którym mogliby zapoznać się z historią imprezy mającej niezaprzeczalny wpływ na rozwój polskiej muzyki rockowej. Spichlerz ma wypełnić tę lukę i stać się magnesem, który będzie przyciągał do Jarocina fanów muzyki rockowej przez cały rok, a nie tylko podczas trwania festiwalu.

Wystawa rozpoczyna również cykl ekspozycji poświęconych polskim festiwalom muzycznym, realizowany przez Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu

Program wernisażu:

• Prezentacja projektu Spichlerz Polskiego Rocka
• Projekcja filmu dokumentalnego FALA- reż. Piotr Łazarkiewicz, 1986r, prod Polska

Jarociński festiwal muzyki rockowej w oczach biorącej w nim udział młodzieży i ówczesnych władz miasta oraz przedstawicieli organizacji społecznych. Dwa punkty widzenia, dwie kompletnie rożne wizje świata. Film dokumentuje Festiwal z 1985r. W filmie m.in.: Aya RL, Dzieci Kapitana Klossa, Formacja Nieżywych Shabuff, Izrael, Kosmetyki Mrs Pinki, Madame, Moskwa, Piknik Waltera, Republika, Tilt, Zbombardowana Laleczka

Piotr Łazarkiewicz: Szukałem wtedy, w 1984 - 1985 roku, takiego zdarzenia, wokół którego można by zbudować pełnometrażowy film dokumentalny opowiadający o młodych ludziach, ich kondycji i zamierzeniach. Miał to być portret pokolenia wstępującego wówczas w życie. Tak wyszło, ze Jarocin mi do tego najbardziej pasował. (...) Ciekawe było dla mnie także zestawienie ludzi szesnasto-, osiemnastoletnich, ze swoja świadomością, naiwnością, ale może tez - paradoksalnie - większa dojrzałością od dojrzałości tego starszego pokolenia. Z drugiej strony była grupa ludzi starszych, z miejscowego establishmentu. Wszyscy pozytywnie nastawieni do młodzieży. Z tego zestawienia wynika jedno: są to dwa różne światy, które nie mogą sie porozumieć. Może z definicji nie mogą sie porozumieć. To było dla mnie ciekawe, nawet niezależnie od tego, jakie to miało konotacje polityczne, co tez było ważne. (...) W ubiegłym roku byłem na pokazie "Fali" w Białej Podlaskiej. Miałem zabawne spotkanie z maturzystami, którzy nie bardzo rozumieli, co to była PZPR, co to był PRON. Dla nich ten ówczesny establishment bardzo przypominał dzisiejszy establishment. Można z tego wysnuć wniosek, ze w dialogu miedzy pokoleniem młodszym a starszym niewiele sie zmieniło.

• Sound-system, czad-giełda…

Dress code: kreatywny strój z lat 80-tych i 90-tych XX wieku

WSTĘP WOLNY!    Zapraszamy

Festiwal w Jarocinie był zjawiskiem, które w ogromny sposób wpłynęło na rozwój kultury i sztuki w Polsce. W swej najbardziej znanej i popularnej formie festiwal powstał w 1980 roku z inicjatywy Waltera Chełstowskiego pod nazwą Ogólnopolski Przegląd Muzyki Młodej Generacji. Niezwykła atmosfera tam panująca sprawiała, że był on określany mianem „polskiego Woodstocku”. Dla wielu był odskocznią od codziennego, szarego życia oraz oazą wolności, chociaż wiele osób uważało, że był to celowo organizowany przez władze rodzaj „wentyla bezpieczeństwa” dla sfrustrowanej młodzieży

Było to miejsce, o którym sądzono, że panuje tu swoboda i wolność poglądów, opinii. Szczególnie zachodni dziennikarze byli zszokowani, że impreza tego typu jest możliwa za żelazną kurtyną. Na festiwalu działały dosyć liczne grupy młodzieżowe zajmujące się działalnością polityczną i propagujące hasła antypaństwowe i antysocjalistyczne. Udokumentowana jest między innymi działalność pacyfistycznego ruchu Wolność i Pokój oraz anarchistycznego Ruchu Społeczeństwa Alternatywnego.

Pomimo ciągłych prób kontrolowania festiwalu przez służby bezpieczeństwa oraz podejrzeń o to, że cała impreza była narzędziem władz paradoksalnie służącym zachowaniu porządku i kontrolowaniu młodzieży, festiwal w Jarocinie uważany jest za jedno z najważniejszych wydarzeń kulturalnych w PRL.

Na wystawę  składają się plakaty promujące imprezę, fragmenty folderów festiwalowych, karnety oraz pamiątkowe znaczki. Ważne miejsce zajmują informacje o organizatorach poszczególnych edycji, wykazy zespołów występujących na scenie oraz zestawienia nazw kapel dopuszczonych do konkursu przez jury. Warstwę informacyjną wzbogacają fragmenty relacji zamieszczanych na łamach prasy codziennej oraz periodyków branżowych. Największą atrakcją wystawy są jednak archiwalne zdjęcia autorstwa Michała Wasążnika, Jacka Awakumowskiego oraz fotografików wywodzących się z Jarocina, które pomogą przenieść się w czasy PRL-u i przypomnieć tamte klimaty. Starannie dobrane, pokazują nie tylko scenę festiwalową i jej bohaterów, ale również oddają atmosferę wydarzenia.

Wystawa w formie plenerowej

będzie otwarta do

31 lipca 2011r

Codziennie - od świtu do zmierzchu

CZEKACIE NA SYGNAŁ ?   Z CENTRALI…?