Jeszcze o średniowiecznym Sławoborzu
Autor: Żaneta Czerwińska   

Odkrycie zanikłego średniowiecznego miasta Sławoborze odkryciem roku 2020 w plebiscycie ArcheologiiMiło nam poinformować, że zaginione średniowieczne miasto Sławoborze zostało wybrane najważniejszym odkryciem archeologicznym w Polsce roku 2020 w plebiscycie miesięcznika „Archeologia Żywa”. Czytelnicy oddawali swoje głosy na wybrane projekty.
W tym roku „Archeologia Żywa” zaprosiła do konkursowej kapituły redakcję miesięcznika „Odkrywca” i bloga Zwiadowca Historii. Ustalono 7 kategorii, w ramach których wyłonionych zostało 6 nominowanych. Wyłonienie zwycięzców było kwestią głosujących osób. Wczoraj zaprezentowano listę 7 zwycięzców, wśród których znalazł się projekt „Odkrycie zanikłego średniowiecznego miasta Sławoborze”.

archeologia_zywa.jpg
Zlokalizowanie średniowiecznego miasta Sławoborze (niem. Stolzenberg) zawdzięczać można po części zbiegowi okoliczności, po części zaś intuicji i doświadczeniu badaczy. Gdy leśnicy z Nadleśnictwa Świdwin wskazywali archeologom z Fundacji Relicta kolejne potencjalne stanowisko nie spodziewali się chyba, że właśnie odkryto lokalizację zanikłego średniowiecznego miasta. Już w pierwszym etapie prac terenowych pozyskano ponad 350 zabytków metalowych o znacznej rozpiętości chronologicznej, a to dopiero skromny początek” – czytamy w artykule Radosława Biela w „Archeologii Żywej”.
Serdecznie dziękuję za Wasze wsparcie. W tym roku będziemy kontynuowali badania w Sławoborzu. Trzymajcie kciuki – mówi Andrzej Kuczkowski, archeolog z Koszalina, który wraz z doc. Marcinem Krzepkowskim odkrył to miasto.  W badaniach brali udział: Piotr Wroniecki i Grzegorz Podruczny,  Fundacja Relicta przy współpracy: Nadleśnictwa Świdwin, grupy Eksploracja Kołobrzeg Parsęta, Stowarzyszenia Historycznego „Dębosz” w Rymaniu i Stowarzyszenia Historycznego „Pamięć i Tożsamość” z Brojc.
Wykaz wszystkich nagrodzonych i nominowanych w obszernym artykule „Archeologii Żywej” – 10 najważniejszych odkryć polskiej archeologii 2020. Archeologiczne Sensacje 2020

Dziękuję p. Żanecie Czerwińskiej za udostępnienie tekstu.